Cwand nos esténs djonnes omes, mi camaeråde Noré et mi, nos bracnéns co voltî, come ça, di tinzintins, po tirer on live, ene robete ou on faizan. Onk ou deus, nén dpus, djusse po fé ene boune eurêye.
Ci djoû la, a l’ anuti, k’ i fjheut on bea clair di bele, i nos prinda l’ zine d’ aler fé on toû, Noré avou si nouv-milimetes ås plonks, et mi avou l’ bacaloumire a l’ clitchete (sovni des Amerikins).
Nos nd aléns bén påjhûlmint, conte vint, sins brut, les ouys bén å lådje.
Nos cnoxhéns bén li plaece wice ki l’ djibî si rashonnéve.
Arivés a ene céncwantinne di metes del forire d’ on ptit bwès, nos toumîs a djnos padrî on bouxhisse : divant nos ouys, on tåvlea di tote beaté : ene trope di tchivroûs. End aveut bén ene dozinne, des cis ki brostént des djonnes åbes, des ôtes, li hanete sitindowe, dressîs so les pates di drî, groumtint les fouyes k’ estént co a leu poirteye. Deus ôtes estént tiesse conte tiesse po mostrer leu foice. Des ôtes djouglént, potchtént, fijhént des couperous, pé k’ des acrobates di cirke.
Di tchaeke costé del forire, deus ôtes si tnént bén droets, les orayes a l’ awaite, come deus sintineles, presses a-z anoncî l’ dandjî.
Des låmes corént so nos massales, mouwés k’ nos esténs, li shofla côpé, nos n’ åréns ddja polou dire ene parole. On tåvlea : dji n’ vis di k’ çoula !
Nos cwitîs tot doucetmint, so l’ betchete des pîs. Nos n’ djåzéns nén et nos avans rintré. Noré k’ aveut l’ pincea e l’ ouy, ponda l’ imådje so ene grande toele di lén, po n’ rén rovyî di çou ki nos aveut tant fwait mouwer.
Kibén d’ côps n’ avans dju nén conté, raconté, rinovlé noste istwere, et todi avou li minme mouwaedje e l’ vwès. Li måleur a volou ki Noré, tot bagant, åye pierdou li toele di nos sovnances. S’ a-t ele evolé ? Nos n’ l’ avans djamåy ritrové.
Dj’ arestêye paski dji m’ mowe co tot racontant nosse vuzion !