Nin long di s’ mohone, on bon payîzan
èsteût-à l’ tchèrowe èt r’toûrnéve si tchamp.
C’ èsteût è novimbe, i féve dèdjà freûd
èt l’ mantche di si-èrére ècwèd’léve sès deûts.
« I fèt ine måle bîhe, dist-i à s’ vårlèt,
dj’ a roûvî mès mofes, va s’ lès qwîr, valèt ».
Ci-chal, tot contint, coûrt èvôye so l’ côp :
« Mutwè, s’ apinse-t-i, frè-dj’ d’ ine pîre deûs côps !… »
Li dame dèl mohone, insi qui l’ sièrvante,
èstît totes deûs djônes, pot’lêyes èt ros’lantes.
Li vårlèt, qu’ èsteût on bê fwèrt djônê,
po nos deûs kiméres boléve divins s’ pê.
- Dièwåde !, l’ zî dist-i, dji vins po ‘ne sacwè
qui l’ mêsse m’ a k’mandé : advinrîz-v’ bin cwè ?
Li dame rèsponda : - Çou qu’ vos v’nez fé chal,
qui pôreût l’ savu à mons qu’ d’ èsse li diåle ?
- Èt bin, dit l’ vårlèt, l’ mêsse m’ a-st-avoyî
po qui, totes lès deûs, dji v’ vinse abrèssî.
- Vos boûrdez, dit l’ dame, èt vos pièrdez l’ tièsse,
Vos n’ mi frez måy creûre qui l’ mêsse seûy si bièsse !
- Grand bwègne, dit l’ båcèle, p’ on parèy mèssèdje,
on s’ pout passer d’ vos, èt l’ mêsse s’ ènnè tchèdje…
- Portant, dit l’ vårlèt, mès deûs binamêyes,
çou qu’ dji v’s-a v’nou dîre èst çou qu’ èst d’ pus vrèy.
Si vos ‘nnè dotez, vinez, moussans foû :
vos creûrez mî l’ mêsse cwand vos l’ årez-st-oyou.
Tos lès treûs èssonne, ènnè vont so l’ pwète,
èt l’ rûzé vårlèt, d’ ine vwès clére èt fwète :
- Èdon, mêsse, brèt-i, qui c’ èst totes lès deûs !
- Pa ! sûrmint, båbô !, lî rèspond l’ froûleûs
qui n’ pinse qu’ à sès mofes èt qui lès ratind.
- Oyez-v’ ? dit l’ vårlèt qui, sins piède nou timps,
hapant lès deûs k’méres, à si-åhe lès tchoufta
sins qu’ noulu sèpe dîre wice qui s’ arèsta…
Po çou qu’ èst dès mofes, li mêsse lès-oûrit,
èco minme ôte tchwè – Tot l’ monde l’ a compris !
Ortografeye do tecse prezinté al copinreye di Tchårnoe e moes d' nôvimbe 2022