Djiblou, mes djins, c’ est ene gaiye pitite veye,
Kinoxhowe lon et lådje, patocosté,
Ou çk’ on î vike a l’ åjhe et bén trankile,
K’ a l’ aiwe, li gåz et l’ electricité.
Elle a ossu s’ rivire,
Si pont d’ brikes et d’ pires
Et co on vî clokî
Rapetachî,
Troes tours, des plaeces tote beles,
Deus monumints, set tchapeles.
Efants d’ Djiblou,
Voci l’ grand djoû ![1]
Vos estoz li fleur di djonnesse…
Tchantez, dansez, l’ amour est doûs…
C’ est ådjourdu li grande fiesse…
Efants d’ Djiblou,
Gåre ås vîs djoûs ;
Profitez di vosse bele djonnesse,
Tchantez, dansez, l’ amour est doûs…
C’ est ådjourdu li grande fiesse…
Djiblou, mes djins, a cnoxhou des batayes
K’ ont ravadjî nos måjhones et nos tchamps ;
Ele s’ a rdressî mågré tote li mitraye,
Gråce å coraedje di ses vayants efants !
Elle a insi s’-t istwere ;
Po nos memweres
Ça n’ pout nén esse rovyî
Pa djonnes ou vîs.
Fouxhans firs di nosse veye,
Po l’ oneur di nos familes.[2]
Djiblou, mes djins, fwait del fene coutelreye
Et des tcherowes vantêyes dins tot l’ payis ;
Po fé des yesses, i gn a ene distilreye
Epwis l’ sucreye po bén nos ayessî.
Elle a co – i fåt vey –
Des belès voyes[3]
Et li necpluzultra,
S’ fôre ås pourceas…
K’ on vegne did lon et d’ lådje
C’ est dé Sidjbert k’ on s’ astådje.
Djiblou, mes djins, a des ôtes tites di glwere :
A l’ Institut et vnèt d’ tos les payis
Des grands sincieus, po-z aprinde — est a croere ? —
A fé poûssî des frumints, des rådisses ![4]
Çou k’ i nos dmeure a dire
C’ est k’ i fåt rire
E djhant bén djinteymint
Come complimint…
Vinoz djonne djin, mamzele,
L’ ocåzion est vraiymint bele…