Dizos li p'tit viyèdje qui hågne
la so l' croupèt, sès teûts d' hèrbins,
li molin, maç'né d' pîres di grès,
s'aspôye sol rotche, si bone vèye mére.
Lès-ônês, lès sås, lès fètchîres
l'èwal'pèt d'ine wåde di vèrdeûre,
qui 1' brut dè ri, hûzant sol vène,
a co l' don d' fé parète pus frisse.
Si vîle rowe, magnèye dès mossês,
toûne lôyeminôyemint, tot tapant
dès longowès låmes èl bassène,
dismètant qu'è cwér dè molin
hoûle ine saqwè come on beûrlèdje,
qui faît tronler tot l' batimint.
Ine pèsante pwète, dizos 'n-ârvô,
tape å lådje sès deûs vîs batants
po nos mostrer l' côp d'oûy dèl cour,
la qu'ine blanke volêye di colons
avou 'ne hiède di poyes si tchèvih.
In-ome, tot-èpoûss'lé d' farène,
è-st-aspoyî conte l'ouhèl'rèye.
C'est l' groumèt. Mutwèt qu'i ratind
quéque afaîre qui s' deût fé rawåde.
Tot l' minme, i vint dè tourner s' tièsse :
on-z-ôt d'å lon come on hil'tèdje.
Li brut s'acrèh. C'est lès rudions
dè tchèsson qui tchèsse lès moûnêyes ;
èt, la qui l' pèsante atèlêye
mousse èl coûr tot k'tchèssant lès poyes,
li vi tchin, brokant foû di s' trô,
bawe djoyeûs'mint tot hossant s' cowe.
Li pan dè bon Diu (Haust, 1924)/XVI
Ciste ouve ci egzistêye eto divins ds ôtès ortografeyes : Rifondou.Li molin