Vocial li dierin tchår, gåyoté d' mays et d' fleurs,
Ki mousse, tot fjhant crîner ses pezants aessis d' fier,
Dizo l' vî toetea d' schayes k' est la, dzeu l' ouxh del cinse.
Après bén des souweurs, vola l' grin k' est a houte
Et, tot l' voeyant foû sogne, l' ome a si télmint bon
K' i roveye d' on plin côp totes ses hisses et ses poennes.
Ossu, c' est l' djoye å cour ki, po fiesti ses djins,
I les preye a fé l' cok, sorlon l' acostumance.
Li cinsresse a prusti tot l' djoû.
Li for ni s' a måy rifroedi,
Télmint k' on-z a fwait cûte so cûte;
Et, sol pezante tåve del coujhene
Ki tot l' monde si rapoûle åtoû,
Dispoy li mwaisse disk' å hierdî,
On-z etaesse dorêyes et wasteas.
«Bon coraedje !» brait l' cinsî d' å fén coron del tåve.
Et vla l' gasse kiminceye avou ene grande djoye d' efant,
Ki rglatixh, plinne et franke, so tos ces deurs vizaedjes
Ki l' tchôd solea d' awousse håla coleur do grin.
C' est plaijhi do vey(î) magnî d' ossu bon cour !
Ossu, dorêyes, wasteas, tot s' rewale, et les tasses
Si vudèt, s' implixhèt k' on-z a del poenne do shure
Avou l' pezant cocmwår. - Mins, pidjote a midjote,
Les pus fels sitoumaks brognèt so l' amagnî.
On cmince inte deus bokêyes a taper des riyotes.
C' est l' moumint do tchanter. Persone ni s' î vout mete,
Cwand, nåjheye d' ôre hêrî, vola ki l' bråve cinsresse,
Po dner d' l' exhowe ås djonnes, atake d' ene vwès tinrûle
Ene air do bon vî tins, la k' on djåze toû a toû
Et d' amour et d' hiedresse. On-z ôreut voler ene moxhe !
Et l' vî resploe s' enûle, avou come ene odeur
D' ene rôze k' on rtrouve flouweye el coine d' on vî ridant.
Ossu, cwand l' boune viye åme si rashît tote mouwêye,
C' est on tchacaedje di mwins ki les cwåreas xhiltèt.
L' alaedje est dné: sins s' pus honti, tot l' monde s' eploye,
Et les tchansons s' enairixhèt come des fizêyes.
Li botaye est sol tåve, on cmince a s' emonter :
«Pocwè n' dansreut on nén ?… K' on våye les ptitès danses!»
C' est l' mestré ki fwait fåte : on vårlet xhufele l' air.
Et, tot ricnoxhant l' danse k' elzî rapinse les djoyes
Et les amours passêyes, deus copes di vîs s' levèt,
Firs do poleur mostrer çou k' on-z esteut dvinsltins
Al djonnesse, ki s' rapoûle tot fjhant l' ceke åtoû d' zels.
Li coir e-n erî, li djambe sitindowe,
I s' tinèt pal mwin, presses po l' avant-deus,
Et, cwand l' mestré soune, vola k' endè vont
Tot marcant les pas sol betchete des pîs.
D' ene air degne et fire, i fjhèt l' sierviteure,
Balancèt les dames tot fjhant des mamours
Et, la k' el grande plaece les vîs meurs foû scwere,
Li grande tchiminêye et l' plafond tracté
S' apinsèt rivey les tåyes ravikés.
Li spitante djonnesse, ni oizant moti,
Est la, l' boke å lådje, ki les louke tourner.
Et, l' danse fineye, on l' vôreut co fé rataker;
Mins, po les vîs, c' est dedja trop, et vo les la
Ki s' rischapèt, tot lumcinant ene pitite rôguêye.
C' est å toû del djonesse, ki l' egzimpe a dlaxhî :
Dispoy vola ene hapêye, ele sint ses djambes frumjhî
Et, sins oister, s' enonde so l' air k' on tarlatêye.
Tot riyant, tot djoupant, come ene hiede d' assotis,
I potchèt, tournikèt, si cschirant, si cboutant,
Et, s' kécfeye endè vont djus do ton, c' est por zels
L' ocåzion d' ene rireye. Les souweurs et les poennes
Sont roveyes: li plaijhi elzî rind do coraedje
Et, tant ki l' nute durreut, vos pôrîz vey les copes,
Å mitan del poûssire ki s' enûle å plafond,
Tourniker sins låtchî et potchî sins stantchî.
Tot fjhant k' on-z est al djoye, les aweyes tournèt roed.
Il est onze eures: li mwaisse si dresse erî del tåve
Et, la k' ene danse finixh, il arinne les danseus:
«Dimwin, c' est co ene djournêye", dit-st i tot simplumint ;
Il est tins d' eraler : c' est l' eure des bråvès djins !»
Li cok
Ciste ouve ci egzistêye eto divins ds ôtès ortografeyes : Feller.Li cok