(prononçaedje eterpayis
mins, pacô, gn a on mot di rcandjî)
Li shijhinme planete esteut dijh côps pus grande. Il i dmaneut on vî ome ki scrijheut dins des foû spès lives.
- Tinoz! Vola èn esplôrateur! criya-t i, cwand c' est k' il aviza li ptit prince.
Li ptit prince s' ashida al tåve. I s' rischapa ene gote: il aveut ddja tant voyaedjî!
- D' ewou vnoz? dimanda-t i l' vî ome.
- C' est cwè, di ç' gros live la? derit i li ptit prince. Ki fjhoz chal?
- Dji so djeyografe, derit i l' vî ome.
- C' est cwè d' on djeyografe?
- C' est on sincieus ki sét bén eyu çk' ele sont les mers, les aiwes, les veyes, les cresses eyet les dézerts.
- Vola åk d' interessant. Vola on vraiy mestî, po fini! Et i tapa on côp d' ouy åtoû d' lu, sol planete do djeyografe. I n' aveut co måy veyou ene si madjestiveuse bole.
- Elle est mo bele, vosse bole. Gn a-t i des oceyans?
- Dji nel såreu dire, derit i l' djeyografe.
- Â! (Li ptit prince esteut djondou.) Et des cresses?
- Dji nel såreu dire.
- Eyet des veyes, des aiwes, des dézerts?
- Dji nel såreu dire nerén, derit i li djeyografe.
- Mins vos estoz on djeyografe!
- C' est djusse, mins dji n' so nén èn esplôrateur. Dji n' a nén èn esplôrateur. Ci n' est nén l' djeyografe ki va conter les veyes, les aiwes, les cresses, les mers, les oceyans eyet les dézerts. Li djeyografe, c' est ene sakî di trop consecant po-z aler rôler hår et hote. I n' mousse måy foû di s' buro. Mins il î rçût les esplôrateurs. I lzi dmande cwè et come, eyet i scrît totes leus sovnances. Eyet si les sovnances d' onk di zels li avizèt interessantes, li djeyografe fwait fé des rcweraedjes sol morålité da l' esplôrateur.
- Douvént don?
- Pask' èn esplôrateur ki mintixhreut aminreut des måleurs dins les lives di djeyografeye. Et ossu èn esplôrateur ki boereut di d' trop.
- Douvént don? fijha-t i li ptit prince.
- Paski les sôleyes veyèt a dobe. Do côp, li djeyografe boutreut deus cresses a ene plaece k' i gn a k' ene.
- Dji cnoxhe ene sakî, derit i li ptit prince, ki freut on mwais esplôrateur.
- Ça s' pout bén. Ça fwait ki, cwand on pinse ki l' morålité di l' esplôrateur est boune, on fwait des rcweraedjes so çou k' il a discovrou.
- On va vey?
- Neni, c' est trop målåjhey. Mins on-z oblidje l' esplôrateur a-z apoirter des prouves. Metans ki s' il a discovrou ene grosse montinne, on l' oblidje a ndè rapoirter sacwantès grossès pires.
Tot d' on côp, li djeyografe fourit tot enondé.
- Mins vos, vos vnoz di d' lon! Vos estoz èn esplôrateur! Vos m' alez dvizer di vosse planete!
Eyet l' djeyografe, on côp s' rédjisse å lådje, riteya s' croyon. Po cmincî, on scrît çou k' les esplôrateurs racontèt å croyon. Po scrire avou di l' intche, on ratind ki l' esplôrateur åye raminé des prouves.
- E bén? dimanda-t i l' djeyografe.
- Ô! So m' bole, i gn a rén d' foirt interessant. C' est tot ptit. Dj' a troes volcans. Deus vicants volcans eyet on moirt. Mins sét on måy?
- Sét on måy?, derit i l' djeyografe.
- Dj' a ene fleur eto.
- Nos n' sicrijhans nén les fleurs, côpa-t i l' djeyografe.
- Et douvént, çoula? C' est çou k' i gn a di pus djoli!
- Paski les fleurs sont-st efémeres.
- K' est çki ça vout dire, di ça, «efémere»?
- Les lives di djeyografeye, derit i l' djeyografe, c' est les pus valureus di tos les lives. I n' passèt måy di môde. Ça n' arive nén sovint k' ene cresse candje di plaece. Ça n' arive nén sovint k' èn oceyan si vude di si aiwe. Nos scrijhans les sacwès ki deurront tofer.
- Mins les moirts volcans polèt raviker, riclapa-t i li ptit prince. K' est çki ça vout dire «efémere»?
- Ki les volcans soeyexhe moirts ou vicants, por nos, c' est kine. Çou ki conte, por nos, c' est l' montinne. Leye, ele ni candje nén.
- Mins k' est çki ça vout dire, «efémere»? repeta-t i li ptit prince, ki, di tote si veye, n' aveut måy abandné ene kession ene feye k' i l' aveut dmandé.
- Ça vout dire «k' est po tourner a rén dvant waire».
- Mi fleur est po tourner a rén dvant waire?
- Oyi, ça.
«Mi fleur est efémere, si derit i li ptit prince, eyet ele n' a ki cwate sipenes po dire di s' disfinde conte li monde! Eyet mi, dji l' a leyî tote seule so m' planete!»
Pol prumî côp, ça li aléve lon d' end avu nd alé. Mins i rpurda coraedje.
- A voste idêye, dimanda-t i, cwè çki dji dvreu aler vey?
- Li planete Tere, responda-t i li djeyografe. Elle a ene boune rilomêye! Et li ptit prince end ala, tot sondjant a s' fleur.