Deus vîs bådets, come di djusse k’ estént d’ Bince,
Rotént so Tchålerwè, tot seus, sins leu bådlî,
Onk tcherdjî d’ såvlon — i ndè pinséve nén moens — ;
Et l’ ôte tcherdjî d’ liårds, tot fir shuveut padrî,
Si bén ki s’ cawe end esteut tote roede.
I stritchive ses orayes, i fjheut souner s’ garlot.
Do tiene di Liene, vo lzès la-st al copete ;
Ça ndaléve come so des rôletes.
Mins arivés dins l’ fond d’ Goblot,
Deus ratindeus vudnut do Bos !
I strindeut a leus guetes !
I sôtelnut so l’ ci k’ a les liårds dins s’ malete.
On lyi prind tot !
On lyi rdene co on côp d’ shabot,
On bon côp d’ pî dins s’ vinte, on côp d’ baston so s’ tiesse.
A mitan dismolowe, i leynut la l’ pôve biesse,
Ki djemixheut e rclamant s’ camaeråde,
Po co l’ rapåjhî ki lyi dit :
— Schoûte bén : si t’ åreus yeu stî tcherdjî,
D’ on vî saetch di såvlon come mi,
Vî cousse, to n’ sereus nén malåde.
Gn a rén d’ si bea k’ esse ritche, d’ awè on bea epwè,
Mins si ça toûne må, gåre al bombe !
Tcheyoz ! Vs estoz moens ki rén.
Et dvant, vos estîz ene sacwè.
L’ solea vént lure a costé d’ l’ ombe.
C’ est k’ el ci ki tchait d’ hôt,
— C’ est todi — s’ fwait bråmint pus må.
Les deus bådets (Mahin, 2020)
Les deus bådets