Bon Diu est ! Ki c' est grand poenne d' inmer ces båsheles;[1]
Ca c' est [2] totès costindjes k' i fåt mete åtoû d' zeles.
Cwand ele vis ont des cortizans,
Elzî[3] fåt les tchinnes et pindants,
Les fiers d' årdjint eto les pieles
Afén k' elle avizexhe pus beles.
Elzî fåt les cotrês a cwatru-vint florins,
Des båretes a dozinnes, et ostant di dvantrins:
Des blancs, des bleus, des viyolés,
Et des cis d' soye tot pasmintés.
Po les tchmijhe, on n' louke nén padzo
Cwand end ont ene, c' est eco d' trop.
S' i vént on ptit haclot, et k' i dmande di s' maryî,
Ele vos l' hapront-st å mot, co k' i n' freut ki s' moker.
Onk ki n' åreut ni dnîs ni måyes,
Porvou k' il euxhe des bounès bråyes,
I freut si bén dé[4] ces båsheles
K' i vicreut so s' pike åtoû d' zeles.
Mins cwand on est maryî, fåt dire « adiè, bon tins ! »;
I fåt-st aler tchevi po wangnî po do pwin
Po nouri on måssî panea
Ki n' såreut peler on navea,
Ki n' såreut lever on fistou
S' ele n' a-st ene damjhele après s' cou.
C' est li rwene d' on manaedje ca on nel sait wice prinde
I fåt tot-z egadjî disk' a les prôpès cindes.
Co k' on åreut ni pan ni pîce,[5]
Si lzî fåt i rparer leu tiesse
Di beas parmints tcherdjîs d' féns pieles
Po dmorer e påye åtoû d' zeles.
Li ci k' a fwait l' tchanson a stî maryî ene feye;
Dit k' est foû del prijhon poy k' a pierdou s' pårteye.
Et s' a-st i dit a pere a mere
K' i råmreut putoit ås galeres,
S' il atome bén si d' advinteure,[6]
Ossu bén a Lidje k' a Nameur.
Prezintaedje cial
Corwaitaedje so Wikipedia.
Tecse eplaidî ossu so l' Aberteke, cial avou kékes pitits candjmints. Inte di zels, li tite a stî rtuzé a prti do papîscrît po passer houte del rujhe do pîtaedje (trover l' 12inme pî do mwaisse prononçaedje n' est nén clair).
Pî-notes