I gn aveut on côp, dins on viyaedje, ene maraye k’ esteut djoleye jamwais parey ; si mame esteut sote après leye, eyet s’ mårene eco d’ pus. Li veye djin lyi aveut fwait fé ene pitite rodje capuce ; ça lyi aléve si bén ki, tot costé, on l’ loméve Rodje Capucete.
On djoû ki s’ mame aveut cût des wåfes, ele lyi dit :
— Alez on pô vey comint çk’ ele va vosse mårene. On m’ a vnou dire k’ elle esteut fayêye. Apoirtez lyi des wåfes eyet li potiket di boure vaici.
Ossi rade, Rodje Capucete end a nn alé amon si mårene, ki dmoréve dins in ôte viyaedje. Dins les bwès, elle a rescontré copére li Leup, k’ aveut bén håsse do mindjî li crapôde ; mins i n’ l’ a oizou fé platezak, pask’ i gn aveut djustumint sacwants boskiyons o bwès. I lyi a dmandé eyou çk’ elle aléve ; li pôve efant n’ saveut nén ki c’ esteut dandjureu do tårdjî po schoûter on leup. Ele lyi a respondou :
— Dji m’ va vey mi mårene, eyet lyi poirter des wåfes eyet on potiket di boure ki mi moman lyi evoye.
— Est çk’ ele dimeure lon erî ? dimande-t i li Leup.
— Ô ! Oyi, ça ! dit-st ele Rodje Capucete. C’ est houte do molén ki vos veyoz låvå, låvå, dins li prumire måjhon do viyaedje.
— È-bén, dit-st i li Leup, dji lyi vôreu bén aler fé on ptit bondjoû eto, a vosse mårene ! Dji pudrè cisse voye ci, eyet vos, vos shuroz ci tchmwin la ; et on vierè bén kî k’ arivrè li prumî.
Li Leup s’ a metou a chorer abeye abeye sol pus coûte voye, do tins qui li ptite båshele end aléve på pus long tchmwin. Ele codeut des neujhes, et cori après les palvoles, eyet fé des dokets avou les ptitès fleurs do boird del voye. Come elle aveut bon !
I n’ a nén falou lontins pol Leup avni al måjhon del mårene ; i bouxhe : tok, tok.
— Kî çk’ est la ?
— C’ est vosse pitite-feye, Rodje Capucete, dit-st i li Leup tot xhinant li vwès dal båshele. Dji vs apoite des wåfes eyet on potiket di boure ki mi moman vos evoye.
Li pôve grand-mére esteut coûtcheye pasqk’ elle esteut ene miete fayêye. Elle a criyî :
— Saetchîz sol clitchete eyet li vera tchairè.
Li Leup a saetchî sol clitchete, eyet l’ ouxh s’ a tapé å lådje. Il a zoublé sol comére eyet l’ sicafyî k’ on tchén n’ åreut nén levé si cawe ; ca gn aveut bén troes djoûs k’ i n’ aveut pus rén mindjî.
Adon, il a rclapé l’ ouxh eyet s’ coûtchî o lét dal mårene, tot rawårdant Rodje Capucete. Ene hapêye après, vo-l’ -la ki toke : tok, tok.
— Kî çk’ est la ?
Cwand elle a oyou ene si grosse vwès, Rodje Capucete a stî tote saizeye. Adon-pwis, elle a pinsé ki si mårene aveut on froed ou ene afwaire insi. Elle a respondou :
— C’ est vosse pitite-feye, Rodje Capucete. Dji vs apoite des wåfes eyet on potiket di boure ki mi moman vos evoye.
Li Leup a radoûci on pô si vwès, eyet criyî :
— Saetchîz sol clitchete eyet li vera tchairè.
Rodje Capucete a saetchî sol clitchete, eyet l’ ouxh s’ a tapé å lådje.
Li Leup, è l’ veyant moussî, s’ a mouchî po dzo li cofteu.
— Metoz les wåfes eyet li potiket di boure sol dresse, dit-st i, et s’ vinoz vos coûtchî dlé mi.
Rodje Capucete s’ a dismoussî eyet si vnu stinde o lét. Vaila, elle a stî tote sibarêye do vey comint çki si mårene esteut fwaite dizo si timpe-et-tård. Ele lyi a dit :
— Mårene, come vos avoz des grands brès !
— C’ est po v’ mî rabressî, m’ feye.
— Mårene, come vos avoz des grandès djambes !
— C’ est po mî cori, m’ feye.
— Mårene, come vos avoz des grandès oreyes !
— C’ est po mî schoûter, m’ feye.
— Mårene, come vos avoz des grands ouy !
— C’ est po mî vey, mi feye.
— Mårene, come vos avoz des grands dints !
— C’ est po t’ mindjî !
Et tot djhant ça, rouf !, li metchant Leup a voré so Rodje Capucete — et l’ a mougnî.