Li bijhe et l’ solea s’ chamayént
Li bijhe et l’ solea s’ chamayént, tchaeconk dijhant k’ il esteut l’ pus foirt.
Cwand il ont veyou on voyaedjeu ki s’ aprepyive, resseré dins on mantea, il ont tcheyou dacoird ki l’ ci k’ arivreut li prumî a fé dismoussî s’ mantea d’ åtoû d’ lu sereut rwaitî come estant l’ pus foirt di zels deus.
Adon, li bijhe s’ a metou a shofler di totes ses foices. Mins dipus çk’ ele shofléve, dipus çki l’ voyaedjeu s’ resseréve dins s’ mantea. Et infén, li bijhe, discoraedjeye, rinonça a lyi fé oister.
Alôrse, li solea a ataké a lure di tos ses reyons. Et bénvite, li voyaedjeu, restchåfé, s’ a dismoussî di s’ mantea.
Et c’ est come ça k’ li bijhe a stî oblidjeye di rconoxhe ki l’ solea esteut l’ pus foirt.