Li Noyé d’ on bribeu
Cisse nute, on n' ôt k' des airs di fiesse
Xhiltant a s' è dmantibuler,
Torade, bén seur, ele vont aler,
Les grossès clokes di nosse pårotche !
Divant k' on n' våye a l' prumire messe,
Schoûter l' tenôr… ou s' essocter,
Pusk' on-z a djîsse et d' cwè boerter[1],
E nosse coulêye, on reye timpesse…
Djondant, dj' ô k' on drouve ene finiesse :
C' est l' vijhene, djint simpe et caegnaesse,
Ki mete do pan so l' raspoya.
Årè stou beni dvant doze eures,
Ca l' toursiveuse bijhe l' a fwait scheure
E l' boke d' on pôve. I s' è rletcha !