(prononçaedje espontané)
Dins l' tins, ma fwè, on djouwéve aus cautes come ça, ossi bin an plin après-midi, cand i gn avéve rin a fè. On s’ rasson.néve deus treûs copins èsson.ne, ûbin dol famîye. Èt… on djouwéve aus cautes.
Mês il avint invitè one Lîdjeûse ki rivnéve chake anêye. Èt èlle èstéve avou zês, ma fwè, mês ele ni cnochéve nin, lèye, les rizéyes do viyadje èt tot ça, hin. Anfin !
I djouwèt one paurt, deûs paurts. Èt pîs la m’ grand-mére ki dit : « Alèz, asteûre, hin, on va mougnè one galète ; dj’ ê fêt des galètes. » Èt do cafè èt anfin… Èt ‘le mèt l' tauve.
Èt pîs, gn a onk ki s’ lîve èt ki dit ‒ come on dit todi avaur la cand il avéve one anvîye d’ aler s' soulager. Bin vola: i s' lîve èt i dit : « Èbin mi, dit-st i, dji m' va lachè l’ polin. »
Èt la Lîdjeûse si lîve ossi, lèye. « Ebén, mi, dji m' va vèy li ptit polin da Djôzef, la » dit-st èle. (riyadjes)
Riscrijhaedje shuvant l' accint do tecse