Ça srè co bénrade el moumint di fé s’ djårdén.
Po comincî, fårè foyî avou l’ locet mins po çoula, fåt ratinde k’ el tere fouxhe ersaetcheye, k’ ele ni cole pus å fier do locet.
Après, on dvrè rusteler avou on rustea d’ fier, pu avou on rustea d’ bos si on vout awè del tere bén veule [meuble].
Si l’ tins est a mitan, on pout pinser a semer. On frè des royons (des lenes dins tere) avou ene razete. On semrè, mins i n’ fåt nén rascovri les grinnes ki cwand l’ tere divént blanke.
Si tot va bén, si l’ tins est favoråbe, les legumes crexhront pus ou moens rade mins les crouwås [mauvaises herbes] poûsront co bråmint meyeu.
Adon, fårè såcler pus d’ on côp.
Si on seme trop spès, on dvrè raclairi.
Et i gn a co sacwants verdeures (legumes) k’ i fåt rpikî. Et dire ses priyires po l’ les sints d’ glaece (11, 12 et 13 di may) èn nén vni edjaler tos les rpicaedjes et les ptitès djetes, come l’ anêye passêye.
Ene anêye k’ on aveut eto dvou raiwer (arozer) pask’ il aveut fwait trop setch e moes d’ may et djun.
Tot çoula, po awè l’ plaijhi di mindjî des bounès sacwès di s’ djårdén.