Li Pan dè bon Diu
Panem nostrum…
I
Li tchèrwèdje
Lès-awouts sont finis, lès d'vêres ont stu rintrés,
èt pitchote a midjote, li pauve tére èst tote nowe.
So lès håyes come è bwès, totes lès foyes sont djènèyes
èt gotèt djus dès cohes, eune a eune, — come lès låmes
dèl bêle såhon qui s' sint d'cwèli.
Dès lonkès hièdes d'oûhês passèt tot s'èhàstant po r'gangnî V tchaud payis èt, la, drî lès nûlêyes qui corèt totès basses dizos V vint qui lès tchèsse, c'è-st-a hipe s'on-z-ad'vène li solo, tot pèneûs di n' nos poleûr pus rèhandi. èt, pidjote a Mins s' tot qwite, moûrt ou s'èdwèm, qui n' pièd' nin corèdje. Li tére lî d'meûre. As-êres dè djoû, plin d'èhowe i s' mèt' a Fovrèdje. Èl grande siteûle, la, so V pindêye, èl vèyez-v' avou sès deûs dj'vâs ? I vint d'èdjibler si-atèlèdje. Li hî, qu'èst tèyant come ine fás, d'on plin côp mousse è coûr dèl tére, qui, bin pàhûle dispôy in-an, ni s' sov'néve câsî pus d' Vèrére... Vola 'ne rôye tapêye è mitant : l'ome èst la nos
