Marouf, c' est nosse tchén et Tchoutchou, c' est nosse tchet.
C' est des biesses tos les deus ;
Mins nos n' vicans ki po zels deus.
On cåze di biesses ; on cåze di djins;
Cwand on les a, on les inme bin.
I sont tos les deus amitieus come tot,
Come bråmint des djins nel serént nén por nos.
E s' voeyant å matén, i s' rôlnut al tere.
Marouf si coûtche les cwate pates e l' air;
Tchoutchou sait çk' i doet fé po lyi plaire.
I plonke dissu, i lzî fwait totes et nosse Marouf ni låtche nén.
Marouf, c' est l' mwaisse del måjhone
Il est ddja la divant k' on n' soune[1]
Cwand on apoite li pwin, pol boledjî,
I hawe dedja po dire k' i va vni ene sakî.
Cwand l' eure del pormoennåde est la,
I cmince a fé les cint pas.
Cwand dji so po pårti,
I sont tos les deus åtoû d' mi.
I n' ont k' on ptit grin d' djalozreye,
Mins c' est ene vraiye luçon po tertos.
I doimnut onk dilé l' ôte.
C' est, m' diroz, ene pitite fantaizeye.
Mins c' est ene vraiye luçon po tolmonde.[2]
Mins bråmint pus sovint sol schô.
Puski po onk come po l' ôte
C'est l' seu moumint k' i n' fwaiynut pus rén do tot.[3]
Note Wikisourd
Eplaidî aprume so l' Aberteke (e 2006); ene miete ricoridjî vaici.