Li tcholeûr èssop'têye li tére.
Rin ni s' rimowe, i n' court nou vint.
On n'ôt nou brut : c'èst tot-a hipe
si l' tchant dèl cwaye, catchèye è grain,
vis fait pinser qu'ine saqwè vike.
C'èst l' tins d'awout, la qui l' solo
done al tére si dièrain côp d'main,
po fé frudjî çou qu'èle pwèrta
èt payî l'ome di totes sès ponnes.
Lès fènèsses, nawêre dreûtes èt fîres,
falihèt dè sut'ni lès pôtes
totès riglêyes di pèsants hos;
èt, bin doûcemint, l' campagne djènih,
tél'mint qu' vola come on drap d'ôr
tot r'glatihant stindou sor lèy.
Ossu 1' cinsî, sins pus wê-ster,
brait : « C'èst l'awout ! » Rade on s'aglidje :
lès fås pindowes divins lès heûres
sont d'mantchèyes èrî d' leûs fåmains,
èt vola qui, d'vins totes lès cinses,
lès coûrs s'implihèt d'on brut d'fôdje
qui s' mèt' a hil'ter djoyeûs'mint.
C'èst lès tèyants dès fås qu'on r'drèsse
a côps d'mårtê so lès bat'mints.
a pårti del modêye di 1935