C’è-st-on’ aube come ë-n-a pont. Ni dins on bwès nérén, ël è-st-astampè mièrseû dins les campagnes. Quën âdje a-t-ë ? « Tarlier & Wauters » ènnè causenèt d’dja è 1873, come s’ël arot yë d’pës d’ cint-ans vî. Dins lès sov’nances dë nos djins, c’èst l’aube dè l’ jëstëce dëssë l’ campagne dè l’ jëstëce, pwin bare !
Më, djë n’ më trècasse nin èvou ça. Djë l’a todë conë. Gamin, dj’a grëpé d’ssë. Lë prëmî côp, djë n’a soyë rëd’chinde tot seû. Ë m’a falë on rëde côp d’ mwin po m’ soyë coude dè l’ coche èwou quë dj’ m’avo ratrapé.
Chaque anéye, quand l’ dagne së rèstchaufe èvou l’ bon timps, djë racoûrt adlé lë. Ouf, vo-l’-la, l’ bon timps ! Cès fouyas èdaumenèt à prinde dè l’ coleûr. Lès djaurnons pwintenèt. Lès fleûrs ratindenèt cor one miète, quéquefîye qu’one taurdouwe djaléye vaîrot lès mascaurder.
Èt vola lès prëmîs mouchons ! L’ëviêr a stî rëde. Mins asteûre, ça tchip’téye quë l’diâle. L’aube tchante dëdja cui-cui ! Lë mërauke së r’novèle come tos l’s-ans.
Tot doûcètemint, sins brutî, djë vén ad’lé lë. Djè l’ prind dins mès brès ; bén trop coût po-z-è soyë fé l’ toû. Lès mouchons quë dj’ n’ètindéve pës, rëpëd’nèt yinte zèls leûs forbatadjes po-z-oyë l’ mèyeûse dè place po trëcoter leû nëd. Èt ça tire-lire là d’dins : ça ramadje, ça chufèle, dins tos lès lingadjes dès mouchons dë d’cë ou d’ passadje ! Èt ça cougne. Èt ça s’ vole dins lès plëmes bén d’ pës qu’ ad’lé Dodo la Saumure. Quén tchètî ! Èt ça va dësclôre. Èt l’tëyou ènnè fén bënauje. Èt lès pièrots èto ! Të l’zi causeros dè l’ covid19, i s’è foutenèt come dë leu prëmëne polëne. Ë rabrokenèt èvou dins leû bètch : quî, on pwèl qu’ël a bètchî d’ssër on bëk d’aube èwou qu’on daguèt s’a v’në chôpë : quî, èvou on cawéye dë broû po massener s’ nëd. Quë nosse prëmî mënësse, è raconte one boune crausse, qu’ë n’auye dès djins qu’ n’ont pës rén à mougnî : noste aube më mostëre bén qu’ë-n-a ni d’qwè lî foute one tane. Tant è tant d’ man.nèstés èt d’ biatés à l’ fîye dëssë nosse dagne, dj’ènn’-a mès-ouys quë brèyenèt.
Èt djë toûne autoû dè l’ tiyou. Èt ça m’ rapauje. Combén d’ timps pourè dj’ co v’në vécë l’ chouter tchanter au bon timps ? L’ètinde lancî sès cui-cui dins l’ vint po m’ fé comprinde quë l’ dagne èst bèle… Godfèrdom’ quën-aube !