Carabosse et Tcheron-rôze/Carabosse
Carabosse
Dispu bele ådje, Carabosse, c’ est m’ copleuse po rnetyî mi ptit cwårtî. Asteure, tins do recloymint pol minêye di gripe chinwesse, c’ est ene copleuse ki våt d’ l’ ôr.
Po dire li veur, Carabosse, c’ est m’ machene al poûssire. Enute, dji decide di l’ inviter a fé si ptit toû dins l’ måjhon.
Eto, djel va cweri dins l’ caliboestea. Come li rnetieuse des Tites-Siervice k’ el pormoenne troes eures par moes, leye ossu, elle est reclôse come mi, Carabosse est la a houlpiner, bén binåjhe di n’ nén awè a hossî.
Po ndaler baloujhner ambedeus, dj’ el rabeye d’ on novea blanc saetch, prôpe et nete, et nos trinnans londjinniveuzmint dins totes les coines di m’ lodjisse. Ça va come do papî al muzike. Carabosse est la ki ronfeye come on pacha. Mins mi, dji vou fé on semdi foû mzeure. Bodjî les meubes po haper les arincrins k’ î ont fwait des minousses. Netyî les ploumtions dissu tos les agayons et dizo les carpetes.
Ké bele pormoennåde ! On tome so des trezôrs muchyîs: pîce di cénk mastokes, boket d’ veule sipiyî, clå, botchons d’ botaye ki m’ fijhèt rsovni di belès shijhnêyes avou mes soçons.
Dji so percêye binåjhe. Tos ces trovas la mi rmimbrèt li tins passé la k’ dj’ esteu awoureuse, sins ddja s’ end abaiti. Libe di bodjî, di rabressî tos les cis ki dj’ veyeu voltî, d’ elzî dner l’ mwin, d’ elzî suziner des screts-mawets a l’ oraye, sins esse oblidjî d’ elzî gueuyî deus metes lon.
Mins nosse Carabosse, leye, elle end a d’ keure di m’ miråcoleye. Ele mel mostere tot-z etoirtchant s’ coirdea d’ botroûle åtoû d’ mes djambes, a môde di rén, tot sayant di m’ berôler.
Pitchote a midjote, nosse pormoennåde sint l’ agnon. Carabosse est la ki hemlêye, et behoter, et tchîpter, et voleur estater. Ele halkene èn åvé, pu leyî ouve podbon.
Voye non voye, i mel fåt rahertchî dins si spirea. On vierè bén, å disracloymint, çou k’ on frè avou leye.