Vos veyoz bén ls efants, ki cwand on-z a l’ idêye,
Di fé ’ne sacwè ou l’ ôte, i fåt waitî d’ tot près :
Comint çki ça toûnreut, si l' afwaire est mankêye,
Pask' il est bén trop tård, cwand on-z est strapé.
Et si on schoûte les djins, sovint : les consieus,
Come nos djhans : ç’ n’ est nén les payeus.
El Chou Clause eyet s’ feme.
On s’ sovént co tertos, do Chou Clause[1] al Vile-Basse,
K’ esteut sô d' londi a semdi !
I brishôdéve ses liårds, i distrujheut s’ carcasse,
Eyet l’ peket rôléve todi.
On djoû k' il esteut plin, on l’ ramoenne a s’ måjhone,
Tcherdjî ! k’ i n' saveut pus çk’ i fjheut !
Vla s’ feme ki l’ disbiye rade, et lyi saetche ès marone,
Tot d' on côp ele pinse a ’ne sacwè :
Ele s’ è va a dadaye tcheu s’ matante Margot Botte,
Po awè a pruster les afwaires d’ etermint :
Ele prind l’ civire et l’ drap, les tchandlés, ey ele trote,
Arindjî s'n ome, come s’ il esteut moirt estant plin.
Cwand il a yeu peté s’ prandjére[2],
— « Cwè çki c’ est d’ ça po on dalaedje, dit-st i ?
« Est çki dj' sreut moirt dins m’ tchike, eyet ddja e-n infier,
« Eyet Magrite veve dispu ir ? »
La dsu s' feme vént, afutêye droldimint :
