Sovint les parvinous, s′ mosnut les pu hargneus,
Les sots s′ croeynut maléns, l′ må nouri dvént nareus !
Èn ome ki n’ conet rén, vos stourdi pa s′ vantreye,
On ptit petron d′ Bordjoes, s′ croet ′ne sacwè tote ès veye !
On pout fé l′ toû do monde, et l′ guere sins rén awè,
Come on pout s’ casser l’ cô, e tcheyant d’ on bådet.
El Bådet tcherdjî d’ espondjes eyet l’ Bådet tcherdjî d’ sé.
On bådlî, s’n escoreye dins s’ mwin,
Moennéve deus bådets so l’ tchimin,
L′ prumî tcherdjî d’ espondjes, daléve come on feu d′ paye !
L’ ôte tcherdjî d’ sé, s’ fijheut saetchî l′ oraye,
I nd aveut s’ tchedje ! come no djhans l’ pus sovint.
Les è vla dlé on Rî ! i fåt passer houte del roye !
L′ bådlî gripe sol bådet tcherdjî avou les spondjes,
E xhuflant, so s’ dos i s’ berlondje,
L’ ci avou l’ sé, pa dvant, daléve leu mostrer l′ voye !
Dins l′ aiwe i voet l′ côp d’ tins, i s’ leye tchaire dins on trô !
Tot s’ sé fond come on boket d′ bure[1] !
Rvént å dzeu, pete a gaeye, distchererdjî comifåt.
Mins l’ ôte bådet bén fel vout l’ shure !
Dins l′ trô les è vla tos les troes :
L′ bådlî, les spondjes, eyet l′ bådet !
Et ostant onk ki l′ ôte on boet.
Les spondjes divegnnut pzantes l′ bådet s’ disbat, pestele,
I fwait les cumulets d’ on pexhon dins ’ne payele !
Mins pont d′ afwaire, i va noyî !
I va e fond eyet i pujhe[2],
