Li spér del cinse/XX

Ciste ouve ci egzistêye eto divins ds ôtès ortografeyes : Mwaisse modêye — Feller.

— 393 -
Et dedja l' solo monte et l' djoû a l' nute fwait plaece,
Ki nolu n' a co dit : « Il est tins k' dji m' ramasse »,
Di foice k' on s' diviertixh bén agreyåblumint.
On nd ireut come çoula, ciete, disk' å leddimwin,
Si l' muzike — li violon, li basse et l' clarinete —,
Ni raplénxhe ki po l' danse, i fårè k' on s' apresse.
On s' leve erî del tåve. Tt oyant les doûs acoirds,
On n' si raténreut ddja, on freteye pa tot s' coir,
Et on court tt apougnant padzo l' bresse si vijhene,
Ki n' si lait nén hairyî et ki d' djoye si refrinne.
Les maryîs drovèt l' bal pa on bea « pas d' esté ».
C' est ene danse k' on n' voet pus cåzu di nou costé;
I gn a k' nos viyès djins k' end åyexhe co sovnance.
Nos grands-péres, nos grands-méres avint bén ds ôtès danses,
Beacôp pus beles ki cesses k' ns lomans li polca,
Cwåré, lancî, scotich, redowa, marzurka.
Çou k' endè dmeure eco et ki manceye di s' piede,
C' est l' danse di Målimpré, l' maclote et ls amorete.
Li bal ene feye è han, on va des munouwets.
Des francesses des inglesses et dji n' vis sai d' tot cwè,
El les vîs n' sont nén moens wespiyants ki l' djonnesse.
I pîtièt, trimoussèt, kitapèt djambes et bresses
Come s' il avént rtrové leus manires di vint ans.
C' est on plaijhi ki d' vey tos ces bons payizans,
Les spitantès båsheles, les roslantès dansresses,
S' enonder, si croejhler, s' elaxhî pa les bresses,
Fé des carimadjoyes, si ctoirtchî d' tos les sinses,
Si ctchessî, s' rescontrer et s' rapougnî a l' fén.
Çoula ahåye bin mî ki les grands bals del veye,
Avou leus djesses foirceyes, leus airs, leus fåstinrèyes. —
Les ptits oujheas dås tchamps anoncént dedja l' djoû,
K' on-z aléve, po fini cisse gasse, li dierin toû.